ചെരാതിലെ തിരിനാളം കാറ്റിനോട് കെഞ്ചി. "നീ കുറച്ചു നേരത്ത്തെക്കെങ്ങിലും എന്നെ കത്താന് അനുവദിക്കുക. ഇരുട്ടില് ആരോ കൊളുത്തിവെച്ച ഈ
വിളക്കെങ്ങിലുമുണ്ട് എനിക്ക് പകരക്കാരനായി എന്ന് സൂര്യന് സമാധാനിച്ചുകൊള്ളട്ടെ ." കാലത്തിന്റെ ചക്രവര്ത്തി പടിഇറങ്ങുന്നതും കാത്ത് കാറ്റ് അക്ഷമനായി മരക്കൊമ്പത്ത് ഇരുന്നു.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ